[Factcheck] Dwingt de ATP spelers tot een overvol speelschema, zoals de moeder van Holger Rune beweert?
In dit artikel:
Holger Rune (22) scheurde vorige week in Stockholm zijn linker achillespees en werd dinsdag geopereerd; zijn revalidatie duurt naar schatting zes tot twaalf maanden. Zijn moeder, Aneke Rune, wijst de ATP aan als oorzaak en stelt dat het speelschema te vol is en dat financiële en sportieve sancties spelers dwingen toch te blijven spelen: "Spelers hebben bijna geen tijd meer om te herstellen of goed te trainen", zei ze in Deense media.
De klacht is niet zonder grond. Voor de dertig hoogst gerangschikte spelers zijn veel toernooien verplicht: acht van de negen ATP Masters 1000 (Monte‑Carlo uitgezonderd), vijf ATP 500‑evenementen (waarvan minstens één na de US Open) en voor de besten de ATP Finals. Tel je daar de vier Grand Slams en de Davis Cup bij, dan ligt de kalender voor topspelers feitelijk rond de 33–35 weken competitie per jaar. De verlenging van veel Masters‑evenementen naar twaalf dagen draagt sterk bij aan die belasting.
Afwezigheid heeft concrete gevolgen: de jaarbonus voor de top‑30 kan tot 25% per gemist verplicht toernooi verminderen, oplopend tot 100% bij vier gemiste verplichtingen. Ook kan afwezigheid leiden tot schorsingen, tenzij spelers promotionele verplichtingen hebben vervuld of medisch zijn vrijgesteld. Daarnaast beïnvloedt het missen van toernooien de kans om punten te scoren en dus de ranglijstpositie.
Voorbeelden illustreren de complexiteit: Jack Draper (ATP‑11) won Indian Wells maar verloor zijn jaarsbonus doordat hij meerdere Masters miste; Jannik Sinner (ATP‑2) sloeg bewust Toronto over en kreeg door eerdere schorsingen toernooien gemist. Tegelijkertijd verdienen zulke spelers nog steeds veel prijzengeld (Draper ruim $3,4 mln in 2025) en hebben top 3–5 spelers vaak sponsors die inkomensverlies kunnen compenseren.
Conclusie van het artikel: Aneke Rune heeft deels gelijk — het programma legt een zware druk op sommige spelers en het sanctiesysteem maakt rust nemen kostbaar. Tegelijk hebben spelers in veel gevallen wél de keuze om te passen, al brengt dat financiële en sportieve risico’s met zich mee. De discussie toont een spanningsveld tussen commerciële kalenderverlenging en spelersgezondheid, waarbij vooral jongere of minder goed gesponsorde spelers kwetsbaar kunnen zijn.